Pages

Saturday, December 13, 2014

நகவெட்டி.....



±ý¨Éî ÍüÈ¢ ±ýÉ ¿¼ìÌÐ?  ¿¡ý ÅÃìܼ¡¾ þ¼òÐìÌ ÅóЧ¼É¡?  «Ø¨¸ ºò¾õ,  ´ôÀ¡Ã¢ ºò¾õ, ºÅô¦ÀðʨÂî ÍüÈ¢ «Á÷ó¾¢ÕìÌõ ¯È׸û. «Å÷¸§Ç¡Î ¿¡Ûõ ´Õò¾¢Â¡¸ «Á÷ó¾¢Õ츢§Èý.  ¿¡º¢¸¨Çò ШÇò¾Ð ²üÈ¢ ¨Åì¸ôÀðÊÕó¾ °ÐÅò¾¢¸Ç¢ý Á½õ.  þÈóÐ §À¡ÉŢâý 8- ¬÷ Ò¨¸À¼õ ´ýÚ ¾¨ÄÁ¡ðÊø þÕò¾ §Á¨ºÂ¢ý Á£¾¢Õó¾Ð. þÈóÐ §À¡ÉÅâý ¾ü§À¡¨¾Â À¼õ «Ð¦ÅýÚ «ó¾ô ÀÆì¸Á¡É Òýɨ¸ ¸¡ðÊÂÐ. «ó¾ô À¼ò¨¾§Â º¢È¢Ð §¿Ãõ °üÚô À¡÷ò§¾ý. «Å¨Ãî ºó¾¢ì¸ §¿÷ó¾ «ó¾ ´Õ º¢Ä ¾Õ½í¸û Áɾ¢ø «Å¾¡É¢ò¾É.  þÅâ¼õ ÁðÎõ ¾¡ý Á¢¸į̀ÈÅ¡¸ô §Àº¢Â¾¡¸ »¡À¸ò¾¢ø þÕ츢ÈÐ. ¿øÄ §Å¨Ç ̨ÈÅ¡¸ô §Àº¢§É¡õ ±ý¦È¡Õ ±ñ½õ ±ØóÐ ±ý¨Éô ¦ÀÕãîÍ Å¢¼ ¨Åò¾Ð. þÈóÐ §À¡ÉÅ÷ ±ýÉ¢¼õ ¸¡ðÊ ¦¿Õì¸ò¾¢üÌ ¿¡Ûõ «ýÚ þ¨ºó¾¢Õó¾¡ø..........  þÈóÐ §À¡ÉÅÕìÌõ ±ÉìÌõ ±ýÉ ¯È×? §¸ûÅ¢¸û ÅÆì¸õ §À¡ø Áñ¨¼¨Âì ̨¼¸¢ÈÐ. «Õ¸¢ø ¿ñÀ¨É þÆó¾ §º¡¸ò¾¢ø ãú¸¢Â¢ÕìÌõ §¾¡Æ¢¨Âô À¡÷츢§Èý. ºÅô¦ÀðÊìÌ Á¢¸ «Õ¸¢ø «Á÷ó¾¢Õó¾ þÕÅ÷ ±ý¨Éô À¡÷òÐô À¡÷òÐ «Ø¾ ŢƢ¸§Ç¡Î ²§¾¡ §Àº¢ì¦¸¡û¸¢È¡÷¸û. þó¾ þ¼ò¾¢ø ±ý¨Éô À¡÷òÐ ±ýÉ §À͸¢È¡÷¸û ±ýÈ ±ñ½õ Á£ñÎõ ±ý¨É ¬ð¦¸¡ñ¼Ð.

      ÀŠº¢ø ±ý¨ÉÔõ §º÷òÐô ÀòÐô §À÷¸û ¾¡ý þÕó¾¢Õô§À¡õ.    ±ô§À¡Ð §ÅñÎÁ¡É¡Öõ Á¨Æ «ØÐ ÒÄõÀ¢ Å¢Îõ §À¡ø Å¡Éõ ¸ÕòÐ þÊòÐ ÓÆí¸¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾Ð. Å£ðÎìÌô §À¡ö §ºÕõ Ũà Á¨Æ ÅóРŢ¼ì ܼ¡§¾ ±ýÈ ±ñ½ò§¾¡Î ÀŠº¢ý þÕ쨸¢ø ¿¢õÁ¾¢Â¢ýÈ¢ «Á÷óÐ ¦¸¡ñÊÕó§¾ý.  Å¡Éò¨¾ ¯¨¼òÐì ¦¸¡ñÎ þÊ þÊò¾Ð, §¸¡Àò¨¾ì ¦¸¡ðÊò ¾£÷ì¸ ¬öò¾õ ¬ÅÐ §À¡ø Á¨Æ ¾Â¡Ã¡¸¢ì¦¸¡ñÊÕó¾Ð. Á½¢ì¸ð¨¼ò ¾¢ÕôÀ¢ ¨¸¸Ê¸¡Ãò¨¾ô À¡÷ò§¾ý Á½¢ 5.00-¨¾ì ¸¡ðÊÂÐ. ¿øÄ §Å¨Ç¡¸ Á¨Æ ÅÕõ Óý ÀŠ ¿¡ý þÈí¸ §ÅñÊ ¿¢Úò¾ò¾¢ø ¿¢ýÈÐ. º¨Ä¨Âì ¸¼óÐ ´§Ã ´ð¼Á¡ö Å£ð¨¼î ¦ºýȨ¼óРŢ¼ §ÅñÎõ ±ýÚ ±ñ½¢ÂôÀʧ þÈí¸¢§Éý ÀŠ¨º Å¢ðÎ. ¸¡ø ¾¨Ã¢ø À¼×õ Á¨Æ ¦¸¡ð¼×õ ºÃ¢Â¡¸ þÕó¾Ð. Á¨Æ ±ý¨É Óó¾¢ì¦¸¡ñ¼ þÚÁ¡ôÀ¢ø ±ý¨É ¿¨Éì¸×õ ¦¾¡¼í¸¢ÂÐ. ÀŠ ¿¢Úò¾ò¨¾ §¿¡ì¸¢ µÊ§Éý. ±ý¨Éò ¦¾¡¼÷óР¡§Ã¡ À¢ýÉ¡ø µÊ Åó¾¡÷¸û.

      þô§À¡¨¾ìÌ Á¨Æ ¿¢üÀÐ §À¡ø þø¨Ä.  º¡ÃÄ¢ø þÕóÐ ¾ôÀ¢ì¸§Å ÓÊÂÅ¢ø¨Ä. ÓÊó¾ÁðÎõ ¯¼¨Äì ÌÚì¸¢ì ¦¸¡ñÎ ÀŠ ¿¢Úò¾ò¾¢ø ¿¡ý ´Õ Àì¸Óõ «ó¾ þ¨Ç»÷ ´Õ Àì¸Óõ ¿¢ýÚì ¦¸¡ñÊÕ󧾡õ. þŨà þÃñ¦¼¡Õ Ó¨È ÀûǢ¢ø À¡÷ò¾Ð §À¡ø »¡À¸õ.  «ó¾ þ¨Ç»Ã¢ý ¨¸Â¢ø ´Õ ̨¼ þÕó¾Ð. ¿¡ý «Åâý ¨¸Â¢ø þÕó¾ ̨¼¨Âì ¸ÅÉ¢ò¾¨¾ «ÅÕõ ¸ñÎ ¦¸¡ñ¼¡÷.  «ó¾ì ̨¼¨Â ±ý¨É §¿¡ì¸¢ ¿£ðÊÂôÀÊ,
“ þó¾¡í¸.. ̨¼¨Âô À¢Êí¸í¸, þøÄÉ¡ Óغ¡ ¿¨Éº¢ÕÅ£í¸” ±ýÈ¡÷.
¾¢Ë¦ÃÉ  «È¢Ó¸õ þøÄ¡¾Åâ¼õ þÕóÐ Åó¾  «ó¾ ¯¾Å¢Â¡ø ¿¡ý «¾¢÷ó§¾ý. §ÀÆóÐ ¦¸¡Îò¾ì ̨¼¨Â ¨¸ ¿£ðÊ Å¡í¸Ä¡Á¡? §Åñ¼¡Á¡? ±ýÚ ÓÊ× ¦ºö þÂÄ¡Áø «Å¨ÃÔõ ̨¼¨ÂÔõ À¡÷òÐì ¦¸¡ñÎ ¿¢ý§Èý. ̨¼¨Â §Åñ¼¡õ ±ýÚ ÁÚì¸×õ ÁÉõ ÅÃÅ¢ø¨Ä. «Å§Ã Á£ñÎõ ̨¼¨Â Ó¸òÐìÌ §¿§Ã ¿£ðÊÂôÀÊ,
“........õõõ  þó¾¡í¸ À¢Êí¸ Ì¨¼¨Â” ±ýÚ µ÷ «Øò¾òмý ÜȢɡ÷.
̨¼¨Â Å¡í¸¢ ŢâòÐô Àì¸Å¡ðÊø À¢ÊòÐì ¦¸¡ñ§¼ý. Å¡öìÌû þÕóÐ Å¡÷ò¨¾¸û Åà ÁÚò¾É.  ¨¾Ã¢Âò¨¾ Åà ŨÆòÐ즸¡ñÎ..

“¿ýÈ¢” ±ý§Èý «ºÎ ÅÆ¢Â.
«Å§Ã ¦¾¡¼÷óÐ “¯í¸ ¨¸ Å¢Ãø ¸¡ø Å¢Ãø  ¿¸¦ÁøÄ¡õ ¦Ã¡õÀ ¿£ÇÁ¡ þÕ째, ¿¸õ ¿£ÇÁ¡ þÕ츢ÈÐ ¯¼õÒìÌ ¿øľøÄ¡.. ¦ÅðÊÕí¸” ±ýÈ¡÷. Á¢¸×õ ÀâîºÂÁ¡ÉÅ÷ §À¡ø þÕó¾Ð «Å÷ §ÀîÍ.
«ó¾ §¿Ãò¾¢ø «Å÷ ¨¸ ¸¡ø Å¢Ãø ¿¸í¸¨Çô ÀüÈ¢ §Àº¢Â¨¾ ¿¡ý ´Õ ¦À¡Õ𼡸§Å ¿¢¨Éì¸Å¢ø¨Ä. «¾üÌ À¢ÈÌ ±ýÉ §ÀÍÅÐ ±ýÚ ±ÉìÌõ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. ¬¾Ä¡ø º¢Ã¢òÐ ¨Åò§¾ý ¸ÎôÀ¡¸.  ¨¸ ¸¡ø Å¢Ãø Ũà ´Õ ¦Àñ À¢û¨Ç¨Â ÑÏì¸Á¡¸ì ¸ÅÉ¢ìÌõ ±øÄ¡ ºÃ¡ºÃ¢ ¬ñ Å÷¸ò¾¢ø þÅÛõ ´Õò¾ý ±ýÈ «ÇÅ¢ø «Å¨Éô ÀüȢ µ÷ ±ñ½õ ¦¿ïº¦ÁíÌõ Ţ¡À¢ò¾Ð.  Á¨ÆÔõ ¿¡ý «¾üÌ §Áø §Àº¢Å¢¼ìܼ¡Ð ±ýÚ ¿¢ýÚ §À¡ÉÐ «ýÚ.

ºÅô¦ÀðÊ¢ý ¾¨ÄÁ¡ðÊø ´Õ ¦Àñ «Á÷ó¾¢Õó¾¡û. «ó¾ô ¦Àñ¨½ þÈó¾Å§Ã¡Î ÀÄÓ¨È À¡÷ò¾¢Õ츢§Èý. «ó¾ô ¦ÀñÏõ ±ý¨Éô À¡÷òÐ Á¢¸î §º¡¸Á¡¸ ¿¨¸ì¸ ÓÂüº¢ò¾¡û, ¿¨¸ò¾¡û. «ó¾ô ¦Àñ ¾¡ý «ÅÕ¨¼Â ¸¡¾Ä¢Â¡¸ þÕì¸ §ÅñÎõ ±ýÚ ±ñ½¢ÂРܼ ¯ñÎ. ¯Ä¸òÐî §º¡¸¦ÁøÄ¡õ «Åû Ó¸ò¾¢ø ¦¾Ã¢ó¾Ð. «ØÐ «ØÐ Å£í¸¢Â Å¢Æ¢¸û. þæÅøÄ¡õ àí¸¡Áø þÕó¾ §º¡÷×, ±¨¾§Â¡ ¿¢¨ÉòÐ ¿¢¨ÉòÐ ¸ñ¸û ÀÉ¢ò¾É «ÅÙìÌ. ¨¸ìÌð¨¼Â¢ø ¸ñ¨½ò Ш¼ò¾ôÀÊ þÕó¾¡û. ¡Õõ «Åû «ØŨ¾ô À¡÷òРŢ¼ìܼ¡Ð ±ý§È¡ ±ýɧš ÓÊó¾ Ũâø Üó¾Ä¡ø Ó¸ò¨¾ Á¨ÈòÐõ ¦¸¡ñ¼¡û.  «Åû ´ù¦Å¡Õ Ó¨ÈÔõ ¨¸ìÌ𨼨 ±ÎìÌõ §À¡¦¾øÄ¡õ «ÅÇÐ ¨¸¸Ç¢ø ´Õ ¿Îì¸õ þÕôÀ¨¾Ôõ ¿¡ý ¸ÅÉ¢ì¸ò ¾ÅÈÅ¢ø¨Ä.   «ÅÙ¨¼Â ¸Äì¸Óõ §º¡¸Óõ ±ý Áɨ¾Ôõ À¢¨ºó¾É.  «Å¨Çô À¡÷òÐ ±ý ¸ñ¸Ùõ ¸Äí¸¢É. ±ý §¾¡Æ¢ ±ý¨É «ØРŢ¼¡§¾ ±ýÚ «ùÅô§À¡Ð ÜȢŢðÎ ã쨸 ¯È¢ïº¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾¡û. «Å÷¸û þÕÅÕõ ¦¾¡¼ì¸ô ÀûÇ¢ Ó¾ü¦¸¡ñ§¼ ¿ñÀ÷¸Ç¡õ. ¿ñÀ÷¸Ç¡ö þÕ󾨾Ţ¼ ±¾¢Ã¢¸Ç¡ö þÕó¾ ¿¡û¸§Ç «¾¢¸Á¡õ. ºñ¨¼Â¢ðÎì ¦¸¡ñÎ §Àº¡Á¡ø þÕó¾ ¿¡û¸¨Ç ¿¢¨ÉòÐô À¡÷òÐ «Åû ÅÕó¾¢É¡û. Á¡È¢ Á¡È¢ þÅÇ¢ý ¾ô¨À «ÅÛõ, «ÅÉÐ ¾ô¨À þÅÙõ ¬º¢Ã¢Ââ¼õ §À¡ðÎ즸¡ÎòÐ À¡ðÎ Å¡í¸¢ì¦¸¡ñ¼ ¿¡û¸Ç¢ý Íšú¢Âõ þô§À¡Ð  þôÀÊ µ÷ þÚ¾¢ ÓÊÅ¡ö ¬É¨¾ ±ñ½¢ ±ñ½¢ ¸ñ½£÷ ÅÊò¾¡û «Åû.  ¿¡ý ²ý «Æìܼ¡Ð? «ØžüÌ ¾¡ý ¿¡ý ¡÷?  ´Õ º¸ ¿ñÀÉ¢ý þÚ¾¢ °÷ÅÄò¾¢ø ¸ÄóÐ ¦¸¡ûÇ Åó¾ ´Õ º¸ À½¢ ±ýÈ «ó¾Š¨¾ò ¾Å¢÷òÐ ±í¸ÙìÌû ±ýÉ þÕóРŢ¼ ÓÊÔõ ±ýÚ ¾¡ý ¿¡Ûõ «ô§À¡Ð Ũà ¿¢¨Éò¾¢Õó§¾ý. «¨¾Ôõ ¾¡ñÊ ±ÉìÌõ ܼ ¦¾Ã¢Â¡Á¡ø ±í¸ÙìÌû ´Õ À¢¨½ô¨À þÈóÐ §À¡ÉÅ÷ ¯Õš츢 Å¢ðÎ §À¡Â¢ÕôÀ¡÷ ±ýÚ «ô§À¡Ð ŨâÖõ ¿¡ý ¿õÀÅ¢ø¨Ä.  ¿õÀ×õ ÓÊÂÅ¢ø¨Ä.

Á£ñÎõ ´Õ Á¨Æ ¿¡û Á¡¨Ä ¦À¡ØÐ, Á¢¾¢ÅñÊ¢ø ţ𨼠§¿¡ì¸¢ §À¡ö ¦¸¡ñÊÕ츢§Èý.  ±ÉìÌ ±¾¢§Ã «ó¾ì ̨¼ ÅûÇø ÅÕ¸¢È¡÷. «Åâý þ¾§Æ¡Ãò¾¢ø ´Õ Á¢¸ ¦ÁÄ¢¾¡É Òýɨ¸. ¿£Ã¢ø ¿¨Éó¾  áÄ¢¨Æ §À¡ø µ÷ þ¨Æ ÓÊ «Åâý ¦¿üȢ¢ø Å¢Øó¾Ð. Å¢º¡ÄÁ¡É Áïºû ¿¢È ¦¿üȢ¢ø Å¢Øó¾ «ó¾ ÓÊ «ÅÕìÌ Á¢¸ «õºÁ¡¸ «¨Áó¾Ð. «Å¨Ãô À¡÷òÐ ¿¡Ûõ ¿¨¸ì¸¢§Èý. «Å¨Ãò ¾¡ñÊ ¦ºýÚ Å¢¼Ä¡Á¡? ܼ¡¾¡? ±ýÚ ±ÉìÌò ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. §Å¸ò¨¾ì ̨Èò§¾ý «Å§Ã †ñ¼¨Äô À¢ÊòÐ  Á¢¾¢Åñʨ ¿¢Úò¾¢ Å¢ð¼¡÷.  §ÅÚ Â¡Ã¡ÅÐ þôÀÊ ¦ºö¾¢Õó¾¡ø þó§¿Ãò¾¢üÌ áê Å¡÷ò¨¾¸û §Àº¢ ¾¢ðÊ ¾£÷ò¾¢Õô§Àý. ±ýÉ ¬ÉÐ ±ÉìÌ, ±ô§À¡¾¢ÕóÐ ¿¡ý þôÀÊ µ÷ «¨Á¾¢Â¡É ¦Àñ½¡§Éý ±ýÚ ±É째 ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä§Â.  ±ý ¦À¨Ãì §¸ð¼¡÷. °¨Ãì §¸ð¼¡÷. ÌÎõÀõ, ÀÊôÒ , ¯¼ý À¢Èó¾Å÷¸û ±ýÚ ±ø§Ä¡¨Ãô ÀüÈ¢Ôõ Å¢º¡Ã¢ò¾¡÷. ²§¾¡ ÁÂì¸ò¾¢ø ¯ÆÚÀÅû §À¡ø, ¿¡Ûõ ´Õ À¡¾¢ ¯ñ¨ÁÔÁ¡ö ÁÚ À¡¾¢ ¦À¡öÔÁ¡ö ¦º¡øÄ¢ ¨Åò§¾ý. ±ý ¨¸Â¢ø ´Õ ¿¸¦ÅðʨÂì ¦¸¡ÎòÐ, “¿¸í¸¨Ç ¦ÅðÊ ¦¸¡ûÙí¸û” ±ýÈ¡÷. «Ð ¸Ã¢ºÉÁ¡? ¸¡Ã¢ ÐôÀÄ¡?  ¿¡ý «îºò¾¢ø ¯¨ÈóÐ §À¡§Éý, ¦¿ïº¦ÁøÄ¡õ À¼ôÀ¼ò¾Ð, ¯¼¦ÄíÌõ ¦º¡ø¦Ä¡ñ½¡¾ µ÷ ¯¾Èø, ¦¸¡ïº §¿Ãõ þ¾Âõ ÐÊì¸ ÁÈóРŢ𼨾ô §À¡ø ¯½÷ó§¾ý.  ¦Áö º¢Ä¢÷òÐ º¢øÄ¢ðÎô §À¡ÉÐ. ¨¸¨Âô À¢ÊòÐì ¨¸Â¢ø ´Õ ¿¸¦ÅðÊ ¦¸¡ÎìÌõ «Ç×ìÌ ¿¡ý ¡÷ «ÅÕìÌ ±ýÈ ±ñ½õ ±ý¨ÉÔõ Á£È¢  þ¾Âò¾¢üÌ þ¾Á¡¸ þÕó¾Ð «ó¾ ¾Õ½ò¾¢üÌ. ¿¡ý ±Ð×õ §ÀÍõ Óý «ùÅ¢¼ò¨¾ Å¢ðÎ ¿¸÷ó¾¡÷.  «ó¾ ¿¨¼Â¢ø ´Õ Á¢ÎìÌò ¦¾Ã¢ó¾Ð. ´Õ ¦Àñ¨½ §ÀºÅ¢¼¡Áø ¦ÁÇÉ¢ì¸ ¨Åò¾ ¦ÅüÈ¢ ¦¾Ã¢ó¾Ð.  ±ý¨É §¸ÅÄôÀÎò¾ ¾¡ý þó¾ ¿¸¦ÅðÊ¡ ±ýÈ ¿¢¨ÉôÒ «¾ý §Áø ¦ÅÚô¨À ²üÀÎò¾¢ÂÐ  ¬É¡ø «¨¾ ¦¸¡Îò¾Å÷ Á£Ðõ «¨¾ì ¦¸¡Îò¾ Å¢¾Óõ ¦ÅÚô¨À ²üÀÎò¾Å¢ø¨Ä. ¿¸¦Åðʨ §Åñ¼¡ ¦ÅÚôÀ¡¸ò à츢 «ÄÁ¡Ã¢Â¢ý Á£Ð Å£º¢§Éý.

þÚ¾¢ °÷ÅÄò¾¢ü¸¡É ²üÀ¡Î¸û ¿¼óÐ ¦¸¡ñÊÕó¾É. Å¡¨Æ ÁÃò¨¾ ¦ÅðÊ ¸ø¡½õ ¦ºö¾¡÷¸û. ±ñ¦½ö ¨Åò¾¡÷¸û. ¯È׸Ùõ ¿ðÒ¸Ùõ  ²§¾§¾¡ ¦º¡øÄ¢ ¦º¡øÄ¢ «Ø¾É÷. Å¡ö Å¢ðÎ ¸ò¾¢ «Ø¾É÷ º¢Ä÷. þÈó¾Åâý «õÁ¡ «Æ§Å ÓÊ¡Áø  ŢƢ¸û ¦ºÕ¸ ºÅô¦ÀðÊ¢ý «Õ¸¢ø «Á÷ó¾¢Õó¾¡÷.    «Å÷ š¢ø þÕó¾ Åó¾ Å¡÷ò¨¾¸û ÍüÈ¢ ¿¢ýÚ ¦¸¡ñÊÕó¾Å÷¸¨ÇÔõ ¸Äí¸ ¨Åò¾É.  ±ý¨É ¸¾¢¸Äí¸ ¨Åò¾Ð. “¦À¡ñÏ À¡÷ò¾¢Õ째ýÁ¡ýÛ ¦º¡ýÉ¢§Â ¼¡... «Ð ±ó¾ô ¦À¡ñÏýÛ Ü¼ ¦º¡øÄ¡Á¡ §À¡Â¢ðʧ ¼¡” ±ýÚ µí¸¢ «Ø¾¡÷.  ±ý §¾¡Æ¢ ±ý¨Éô À¡÷ò¾¡û, ¿¡ý «Å¨Çô À¡÷ò§¾ý. «Åû ±Ð×õ §ÀºÅ¢ø¨Ä. ¬É¡ø ±¾ü¸¡¸ ±ý¨É À¡÷ò¾¡û ±ýÚ Òâó¾Ð. ¿¡ý ¦Àðʨ ŢðΠŢĸ¢ ºüÚ àÃò¾¢ø §À¡ö ¿¢ýÚ ¦¸¡ñ§¼ý.  º¡í¸¢Âõ ¦ºöÀÅ÷, “Å¡öì¸Ã¢º¢ §À¡¼ÈÅí¸ ±øÄ¡õ Å⨺¡ Å¡í¸,” ±ýÈ¡÷. ¿¡ý þÕó¾ þ¼ò¨¾ Å¢ðÎ «¨ºÂÅ¢ø¨Ä. ±ñ¦½ö Å츢ÈÅí¸ ±øÄ¡ Å¡í¸” ±ýÈ¡÷. “¡Õõ «ØÅ¡¾£í¸” ±ýÚ ÜÅ¢ÂÅ÷ Üð¼ò§¾¡Î Üð¼Á¡¸ ¿¢ýÚ º¢ÅÒá½õ À¡ÊÉ¡÷.  Üð¼ò¾¢ý À¢ýÉ¡ø ¿¢ýÚ ¿¡Ûõ Áɾ¢üÌû§Ç§Â º¢ÅÒá½ò¨¾ô À¡Ê ¨Åò§¾ý. ±ý ¿¢¨É׸û §¿üÚ ¸¡¨Ä¢ø ¿¼ó¾Åü¨È «¨º§À¡ð¼É.

§¿üÚ ¸¡¨Ä¢ø, þÄ츢 ÅÌôÀ¢ø, º¢ÄôÀ¾¢¸¡Ãò¾¢ý «¨¼¸Ä ¸¡¨¾¨Â ¬º¢Ã¢Â÷ Å¢Çì¸¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾¡÷.  þÄ츢Âõ ±ÉìÌô À¢Êò¾ô À¡¼õ.  «Åâý Å¢Çì¸í¸Ç¢ø ±ý¨É ÁÈóРĢòÐ §À¡Â¢Õó§¾ý. «îºÁÂò¾¢ø, «Ãì¸ ÀÈì¸ Åó¾ µ÷ þ¨Ç»÷, ¸¾¨Åò ¾ðÊ, “ º¡÷......¿õÀ ...... «ŠÅ¢ý ´Õ ±ìº¢¼ñÎøÄ.. þÈóÐð¼¡Õ º¡÷..”  ±ýÈ¡÷.  ¬º¢Ã¢ÂÕõ þýÛõ º¢Ä Á¡½Å÷¸Ùõ «¾¢÷ìÌûÇ¡É¡÷¸û. Àì¸ò¾¢ø þÕó¾ §¾¡Æ¢Â¢¼õ ¡¦ÃýÚ Å¢º¡Ã¢ò§¾ý. «ÅÙõ º¢Ä «¨¼Â¡Çí¸¨Çî ¦º¡øÄ¢ Å¢Ç츢ɡû. ¡¦ÃýÚ ±ÉìÌî ºÃ¢Â¡¸ò ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. ±ø§Ä¡Õ¨¼Â ÀÃÀÃô¨ÀÔõ À¡÷ò¾ §À¡Ð Á¢¸ Ó츢ÂÁ¡É ¬§Ç¡ ±ýÚ ±ñ½ò§¾¡ýÈ¢ÂÐ.  ÅÌô¨À «ÅºÃÁ¡¸ ÓÊòÐì ¦¸¡ñÎ ¬º¢Ã¢ÂÕõ ¦ÅÇ¢§ÂȢɡ÷. ±ý §¾¡Æ¢ ÅÆ¢¦¿Î¸¢Öõ µÂÁ¡ø þÈóÐ §À¡ÉÅâý Ò¸¨Æô À¡ÊÉ¡û.  ÀŠ ¿¢Úò¾õ Ũâø «Åû §ÀîÍ ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä. ¿¡ý ´Õ Å¡÷ò¨¾Ôõ §Àº¡¾¨¾ì ¸ñÎ... , “±ýÉ §Àº¡Á þÕ즸..” ±ýÈ¡û.  “Â¡Õ§É ¦¾Ã¢Â¨Ä.. ¿¡ý ±ýÉ ¦º¡øÄÛõ?” ±ýÚ Á¢¸×õ «Äðº¢ÂÁ¡¸ À¾¢ø ÜÈ¢§Éý.

«¾¢÷¢ø «Åû “ ²ö.. ¿¡§Â «ýÉ¢ìÌ ¸¢Ç¡ŠÄ¡.. ¦ºƒ¡Ã¡ §¿¡ðŠ ¸¢¨¼ì¸ÄýÛ ºò¾õ §À¡ð¼ôÀ  ¯É측¸ ¡â¼§Á¡ þÕóÐ Å¡í¸¢ ÅóÐ  §¿¡ðŠ¦ºøÄ¡õ ¦¸¡Îò¾¡§É, «Åý ¾¡ý «ŠÅ¢ý” ±ýÈ¡û þý¦É¡Õ §¾¡Æ¢.
«¾¢÷¢ø þÕóРŢÎôÀ¼¡¾ÅÇ¡ö, “þùÅÇ× ¿¡Ùõ «Åý §À÷ ܼ ¦¾Ã¢Â¨Á¡ ÀƸ¢É ¿£” ±ýÚ Å¡¨Âô À¢Çó¾É÷ þÕÅÕõ.
±ÉìÌõ ܼ «Ð «ô§À¡Ð¾¡ý Òò¾¢Â¢ø ¯¨Ãò¾Ð. ±ý ¦À¨Ãì §¸ð¼Åâ¼õ «ýÚ ¿¡ý ¦À¨Ãì §¸ð¸Å¢ø¨Ä ±ýÚ þô§À¡Ð¾¡ý »¡À¸ò¾¢ø ¿¢ÆÄ¡ÊÂÐ. þ¾Âõ  Á¢¸ §Å¸Á¡¸ ÐÊò¾Ð, ¦ÅÇ¢§Â ÅóРŢØóРŢΧÁ¡ ±ýÈ «îºò¾¢ø ¿¡ý «Å¨Ç ²È¢ðÎ §¿¡ì¸¢§Éý. À¢ÇóÐ ¸¢¼ó¾ ±ý Å¡¨Âô À¡÷ò¾Åû  ¿¨¸ò¾ôÀÊ   ²ÇÉõ þ¨Æ§Â¡¼ ,
 “¬É¡ À¡Õ «ŠÅ¢ý ¯ý¨É Àò¾¢ ±í¸ ¸¢ð¼ ±øÄ¡õ ¿¢¨È§ŠŢº¡Ã¢îÍ þÕ측ý, ¯ÉìÌ ±ýÉ¡É «Åý ¦À§à ¦¾Ã¢ÂÄí¸¢È...” ±ýÚ ´Õ ºó§¾¸ô À¡÷¨Å¨Âî ºí¸¼ôÀ¼Áø Å£º¢É¡û.
“¿£ ..... .¿£í¸ ¡էÁ..²..²..  ±ý¸¢ð¼ þ¨¾¦ÂøÄ¡õ ÓýɧÁ ¦º¡øħŠþø¨Ä§Â” ±ý§Èý À¾üÈòмý.  ±ý¨É ¿¡§É ;¡¸Ã¢òÐ ¦¸¡ñÎ, ºüÚ ¯ûÅ¡í¸¢Â ÌÃÄ¢ø
“²ö ¿¢ƒÁ¡§Å þôÀò¾¡ý «Å§Ã¡Î ¦ÀÂ÷ «ŠÅ¢ýÛ ¦¾Ã¢Ôõ, «Å÷ ¾¡ý ±ý¸¢ð¼ þÃñ¦¼¡Õ ¾Ãõ §Àº¢Â¢Õ측Õ, ¿¸..” ±ýÚ ¾ðÎ ¾ÎÁ¡È¢ «ò§¾¡Î «ó¾ô §À ¿¢Úò¾ §Åñʾ¡¸¢ Å¢ð¼Ð ¿¡ý ²È¢ À½¢ì¸ §ÅñÊ «ó¾ô ÀŠº¡ø. «Å÷¸Ç¢¼õ Å¢¨¼ ¦Àü§Èý.
“¿¡¨ÇìÌî º¡×ìÌô §À¡Ä¡Á¡? ±ýÈÉ÷ þÕÅÕõ ¾í¸ÙìÌû ¸ñ½Êò¾ôÀÊ.

ºÃ¢ ±ýÚ ¦º¡øÄž¡? §Åñ¼¡õ ±ýÚ ¦º¡øž¡? ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä.
Å£ðÊÖõ «ôÀ¡×õ «õÁ¡×õ «ŠÅ¢É¢ý þÈôÒî ¦ºö¾¢¨Âô ÀüÈ¢¾¡ý §Àº¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾¡÷¸û.   «ôÀ¡ ¿¡¨ÇìÌ «íÌî ¦ºøÄ §ÅñÎõ ±ýÀÐ §À¡ø ²§¾¡ «õÁ¡Å¢¼õ ÜȢ즸¡ñÊÕó¾¡÷.  ²§¾¡ ¿¢¨Éò¾Å¡Ú «ÄÁ¡Ã¢Â¢ý «Õ¸¢ø §À¡ö ¿¢ý§Èý, ±í¸¢Õ󧾡 Å£º¢Â ¸¡üÚ «ÄÁ¡Ã¢Â¢ý §Áø þÕó¾ ¸¡¸¢¾í¸¨Çì ¦¸¡ñÎ ÅóÐ ±ý ¾¨Ä§Áø Å¢Æö¾Ð. «¾¢ø þÕó¾Ð «ó¾ ¿¸¦ÅðÊ. «¾¢÷óÐ §À¡§Éý ´Õ ¿¢Á¢¼õ. ±ýÉ þÐ ? þó¾ §¿Ãò¾¢ø þó¾ ¿¸¦ÅðÊ¡? ±ýÚ «ÃñÎ §À¡§Éý. ¸£§Æ Å¢ØóÐ ¸¢¼ó¾ ¿¸¦ÅðʨÂì ܼ ±Î측Áø Å¢ÚÅ¢Ú¦ÅÉ ÀÎ쨸 «¨È¨Â §¿¡ì¸¢ Å¢¨Ãó§¾ý.  à츧Á ÅÃÅ¢ø¨Ä þæÅøÄ¡õ. ²§¾¡ ¾¢¨ÃÀ¼ì ¸¨¾ §À¡ø þÕ츢ȧ¾ ±ýÚ ±ÉìÌû ¿¡§É ¸¾¡¿¡Â¸¢ §À¡ø ¯½÷ó§¾ý. ¬É¡ø, ±øÄ¡õ µÃ¢Õ ¿¢Á¢¼í¸û Ũà ¾¡ý. ¾¨Ä §Áø Å¢Øó¾ ¿¸¦ÅðÊ¢ý »¡À¸õ §À¡ö Á¡È¢ ÀÂÓÚò¾¢ÂÐ.  «Å¨Ã «í¦¸ýÚõ þí¦¸ýÚõ µÃ¢Õ Өȸû ¾ü¦ºÂÄ¡¸ ºó¾¢ò¾Ðõ §Àº¢ÂÐõ ±ýɧš ¯ñ¨Á¾¡ý.  ¬É¡ø ¿¡ý «¨¾ «ô§À¡¨¾ìÌ «ô§À¡§¾ ÁÈóÐ §À¡§Éý. «¨Å ±ýÛû ±ùÅ¢¾ À¡¾¢ô¨ÀÔõ ²üÀÎò¾Å¢ø¨Ä. ¿øÄ Åº£¸ÃÁ¡É Ó¸õ¾¡ý, ¾¢¼Á¡É §¾¡û¸û ¾¡ý, ¿¢Á¢÷ó¾ ¿¨¼¾¡ý, §¿÷ ¦¸¡ñ¼ À¡÷¨Å¾¡ý.............«ý¨ÈìÌì ¨¸¨Âô À¢ÊòÐì ¨¸Â¢ø ¿¸¦ÅðʨÂò ¾¢É¢ì¸ ÓÂýÈ ¾¢ñ¨Á¢ý ¾ý¨Á..... «Ð ¸Ã¢ºÉÁ¡? ¸¡È¢ ÐôÀÄ¡? ¸¡¾Ä¡? ¦¿üÈ¢ ¦À¡ðÊø µí¸¢ «Êò¾Ð §À¡ø ´Ä¢ò¾Ð ¸¡¾ø ±ýÈ «ó¾ ´ü¨Èî ¦º¡ø..... ÀÎ쨸¨Â Å¢ðÎ ºð¦¼É ±Øó§¾ý.. Ó¸ò¨¾ «Øò¾¢ Ш¼òÐì ¦¸¡ñ§¼ý.  ¨¸¸Ç¢ø ®ÃôÀ¨º ...., ¸ñ½£Ã¡? Å¢Â÷¨Å¡? ¯ûÙìÌû ´Õ ¿Îì¸õ. ¿¡¨Ç §¿Ã¡¸ ¦ºýÚ §¸ðΠŢ¼ §ÅñÎõ. ¡â¼õ? ¡â¼õ þÉ¢ §¸ð¸ ÓÊÔõ? §¾¡Æ¢ ÜȢ¨¾ ±øÄ¡õ ¨ÅòÐô À¡÷ò¾¡ø...,  «Å÷ ²ý ±ý¨É ÀüÈ¢ Å¢º¡Ã¢ì¸ §ÅñÎõ? ¿¡ý ¾¡ý ¸øÖÇ¢ Áí¸É¡ö þÕóРŢ𧼧ɡ.?

“¸¨¼º¢Â¡ Ó¸õ À¡÷ì¸ Å¢ÕõÒÈÅí¸ ÅóÐ Ó¸ò¨¾ô À¡÷òÐìÌí¸” ±ýÚ ´Ä¢ò¾ì ÌÃø ±ý¨Éî Í¿¢¨ÉÅ¢üÌì ¦¸¡ñÎ Åó¾Ð.  §¾¡Æ¢ ±ý ¨¸¨Â þÚ츢 À¢ÊòÐô ¦ÀðÊìÌ «Õ¸¢ø «¨ÆòÐî ¦ºøÄ ±ò¾É¢ò¾¡û.  ¿¡ý «Åû ¨¸¨Â ¯¾È¢ Å¢ðΠŢðÎ ¿¢ýÈ þ¼ò¾¢§Ä§Â ¿¢ýÚ ¦¸¡ñ§¼ý. «Åû À¡÷¨Å ±ý¨É ¬Æõ À¡÷ò¾Ð. ¿¡ý «Å¨Çô §À¡¸î¦º¡øÄ¢ ¨¸Â¡ø ¨º¨¸ ¸¡ðʧÉý.
¾É¢Â¡÷ ÀûÇ¢¦Â¡ýÈ¢ø  À̾¢ §¿ÃÁ¡¸ ¬È¡õ ÀÊÅõ ÀÊòÐì ¦¸¡ñÊÕó§¾ý ¿¡ý «ô§À¡Ð.  þýÚ þÚ¾¢ °÷ÅÄòÐìÌò ¾Â¡Ã¡¸¢ì ¦¸¡ñÊÕìÌõ «ŠÅ¢ý «ó¾ô ÀûÇ¢ ³ó¾¡õ ÀÊÅ Á¡½Å÷¸ÙìÌ Å¡Ãõ ´Õ Ó¨È Üξø ¸½¢¾ô À¡¼ò¨¾ô §À¡¾¢ì¸ ÅÕÅ¡÷. þЦÅøÄ¡õ ±ÉìÌ «ô§À¡Ð ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä §¿üÚ ¾¡ý ¦¾Ã¢Å¢ì¸ôÀð¼Ð. «¾É¡ø ¾¡ý «ÅÕìÌ ±ý¨É ¿ýÈ¡¸ ¦¾Ã¢ó¾¢Õ츢ȧ¾¡, ¿¡ý ÀÊì¸¢È À¢û¨Ç «Å¨Ãò ¦¾Ã¢óÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÊ ¸ð¼¡Âõ, «Åº¢Âõ, ÝÆø ±Ð×õ ±ÉìÌ «ô§À¡Ð ²üÀ¼Å¢ø¨Ä. þÐ ¦¸¡ïºõ µÅá þÕì¸Ä¡õ ¬É¡ø «Ð ¾¡ý ¯ñ¨Á. «ó¾ ÅÕ¼õ §º¡¾¨É ±Ø¾Å¢ÕìÌõ Á¡½Å÷¸Ù측¸ §¸¡Â¢Ä¢ø º¢ÈôÒô ⨃ ²üÀ¡Î ¦ºöÂôÀðÊÕó¾Ð.  «ó¾ô ⨃ìÌ «ŠÅ¢Ûõ Åó¾¢Õó¾¡÷. þÃñ¦¼¡Õ Ó¨È ±ý¨É À¡÷òÐ ¿¨¸ò¾¡÷. §º¨Ä ¸ðÊ «Æ¸¢Â ¦Àñ¨½ô À¡÷òР¡÷¾¡ý ú¢ì¸ Á¡ð¼¡÷¸û, ¿¨¸ì¸ Á¡ð¼¡÷¸û ±ýÚ ±ñ½¢ ¿¡Ûõ ¦¸¡ïºõ §Äº¡¸ Òýɨ¸òÐ ¨Åò§¾ý.  ⨃ ÓÊóÐ §¸¡Â¢¨Ä ÅÄõ ÅóÐ ´Õ རý Á£Ð º¡öóÐ ¯ð¸¡÷ó§¾ý §¾¡Æ¢¸§Ç¡Î. ±ÉìÌ §¿÷ ±¾¢Ã¡ö ÅóÐ «Á÷ó¾¡÷ «ŠÅ¢ý. ¬û ¸¡ðÊ Å¢Ã¨Ä Ó¸ò¾¢üÌ §¿Ã¡ö ¨ÅòÐ Ó¸ò¨¨¾î ÍüÈ¢ ¸¡ðÊÉ¡÷. ¦¿üÈ¢¨Âì ¸¡ðÊÉ¡÷. ÒÕÅ Áò¾¢¨Âì ¸¡ðÊÉ¡÷. ¦À¡ðΠ ¨ÅôÀÐ §À¡ø ¨º¨¸ ¦ºö¾¡÷. ¬û¸¡ðÊ Å¢Ã¨ÄÔõ ¦ÀÕŢèÄÔõ  þ¨½òÐì ¸¡ðÊÉ¡÷. ¿¡ý ÒâóÐ ¦¸¡ñ¼¾üÌ «¨¼Â¡ÄÁ¡ö º¢Ã¢òÐ ¨Åò§¾ý. ¿¡ý «Æ¸¡¸ þÕ츢§Èý ±ýÚ «÷ò¾ôÀÎò¾¢ì ¦¸¡ñ§¼ý. ¦¸¡ïºõ ¿¡½Á¡¸×õ  þÕó¾Ð. ¯ûÙìÌû ¦ÀÕÁ¢¾Á¡¸×õ þÕó¾Ð.  µ÷ «õºÁ¡É ¬½¢ý À¡÷¨ÅìÌ «Æ¸¡¸ þÕôÀ¾¡¸ º¡ý¢È¢¾ú ¦ÀüÈ Ó¾ø «ÛÀÅõ þÉ¢ôÀ¡¸ ¾¡ý þÕó¾Ð «ó¾ ¾Õ½õ.  ¾¨Ä¨Âì ÌÉ¢óÐ ¦¸¡ñ§¼ý. ¬É¡ø «Å÷ À¡÷¨Å ±ý Á£Ð ¾¡ý þÕó¾Ð ¦¿Î §¿ÃÁ¡¸. «ó¾ì ¸ñ¸¨Çî ºó¾¢òРŢ¼ì ܼ¡Ð ±ýÚ ±ý À¡÷¨Å¨Â §ÅÚ Àì¸õ ¾¢ÕôÀ¢ì ¦¸¡ñ§¼ý. þùÅÇ× ¾¡ý ¿¡í¸û ŢƢ¡Öõ ¦Á¡Æ¢Â¡Öõ þÐ ¿¡û ŨâÖõ §Àº¢Â¨Å. ±ó¾ þ¼ò¾¢ø þÐ ¸¡¾Ä¡¸¢ÂÐ ±ýÚ ±ÉìÌõ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. Áñ¨¼¨Â §À¡ðÎì ÌÆôÀ¢ì ¦¸¡ñ§¼ý. «ôÀʦÂøÄ¡õ þÕ측Р±ýÚ ±ý¨É ¿¡§É ºÁ¡¾¡Éô ÀÎò¾¢Ôõ ¦¸¡ñ§¼ý.

‘§¸¡Å¢ó¾¡ §¸¡Å¢ó¾¡’ ±ýÚ ÓÆí¸¢ÂôÀÊ ¦ÀðʨÂò à츢ɡ÷¸û. °¦ÃøÄ¡õ ÜÊ ´Ä¢ì¸ ´Õ À½õ ÐÅí¸¢ÂÐ.  þÚ¾¢ °÷ÅÄò¾¢ø Üð¼õ «¾¢¸Á¡¸ò ¾¡ý þÕó¾Ð.  ±í¸¢Õ󧾡 «ôÀ¡ ±ý Àì¸ò¾¢ø Åó¾¡÷. §À¡¸Ä¡Á¡ ±ýÈ¡÷. ¿¡ý ¾¨Ä¨Â ¬ðʧÉý.
«ýÚ þÃ×, ¿¡ý àí¸¢ Å¢ð¼ò¨¾ ¯Ú¾¢î ¦ºö ±ñ½¢Â «ôÀ¡ «¨È Å¡ºÄ¢ø ¿¢ýÚ þÃñ¦¼¡Õ Ó¨È ±ý¨É «¨Æò¾¡÷. ¿¡§É¡ àí¸¢§Â Å¢ð§¼ý ±ýÀÐ §À¡ø «¨ºÂ¡Áø «¨Á¾¢ ¸¡ò§¾ý. «ô§À¡Ð «ôÀ¡ «õÁ¡Å¢¼õ   “«ó¾ô ¨ÀÂý   «ýÉ¢ìÌ ±ý¸¢ð¼ ±ýÉ §¸ð¼¡ý ¦¾Ã¢ÔÁ¡?” ±ýÈ¡÷.
¿¡ý ±ý ¸¡¨¾ Ü÷¨Á¡츢§Éý, “±í¸¢ð¼ ¦À¡ñÏ §¸ð¼¡ý, «ó¾ô ¨ÀÂÛìÌ  ¿õÁ ¦À¡ñ¨½ ¦Ã¡õÀ À¢ÊÕí¸¡” ±ýÈ¡÷.
±ý¨ÉÔõ «È¢Â¡Áø ŢƢ¸û ¾¡É¡ö ¿¨É¸¢ýÈÉ.
கடற்கரை ஓரம்
காலோடு ஈரம்
கதை பேசும் நேரம்
கைகோர்த்துப் போறோம்...........
அந்தி சாயும் நேரம்
சந்தி சிரிக்கும் வானம்
சேரும் இடம் தூரம்......
சேராமல் போறோம்.........
கால் தடம் பாதி
கரை மீது மீதி
கரைவது போல
காணாமல் போறேன்.........
மனதோட பாரம்
காதோட கேட்கும்
என்னோட ஞாயம்
யாருக்குத்தான் கேட்கும்.....????
பலி ஒரு பக்கம்
பாவம் மறுபக்கம்
வலி மட்டும் நிலைக்கும்
வரம் போல கிடைக்கும்............
உள்ள மட்டும் அழுது
ஊருக்குள்ளே சிரிச்சு
எத்தனையோ பேரு
வாழும் இடம் பாரு......
கொட்டி தரும் பணமும்
வட்டியோடு நிஜமா
பெட்டியோடு போன
மண்ணுக்குள்ள வருமா?????

Monday, April 15, 2013

தண்டனை....


உன் திருமண அழைப்பிதழ்
என் கரங்களில்.......
வலியோடு மனம்
விழியோடு ............

உன் பெயரைப் பார்க்கிறேன்
பெண் பெயரைப் பார்க்கிறேன்...
என் பெயர் இருக்க வேண்டிய இடத்தில்.......

விடையின்றி தண்டிக்கப்பட்டது என் காதல்..
வினாக்களால் துளைக்கப்பட்டது என் காதல்.....
விளங்காமலே விடை பெறுகிறேன் நானும்

குளியல் இனிமை....

ஆற்று நீரை அள்ளி அள்ளி
குளித்த சுகம் கண்டதுண்டா?

ஊற்று நீரைக் கையில் அள்ளி
முகத்தில் அடித்த அனுபவம் கொண்டதுண்டா?

காலை நேரக் கிணற்று நீரின் வெதுவெதுப்பும்
மாலை பொழுதில் அந்த நீரின் சிலுசிலுப்பும்
வேளை தவறாமல் குளித்து அறிந்ததுண்டா?

உப்புக் கரிக்கும் கடல் நீரில்
உயிரைக் கரைத்து குளித்ததுண்டா?
நுரைத்து வரும் அலையோடு
அழைத்துக் காலை நனைத்ததுண்டா?

எத்தனை மரணம் நிகழ்ந்தாலும்
நித்தமும் பயமாய் இருந்தாலும்
சத்தமாய் வீழும் அருவியிலே
சுத்தமாய் குளித்த நினைவுண்டா?

வெயில் தரும் வெப்பம் உணர்ந்ததுமே
வேலையில் இருந்து வந்ததுமே
வியர்வை வாடை கண்டதுமே
விரைந்து சென்று குளித்ததுண்டா?

உச்சந் தலையில் நீர் விழுமே
உயிர் வரை சென்று கொன்றிடுமே
அந்தக் குளியல் அமைந்ததுண்டா?
இந்த சுகங்கள் உணர்ந்ததுண்டா?

குழாய் நீரை தலைக்கு மேலாய்

வீழா வீட்டு குளித்ததுண்டா?

வீழூம் நீரில் சத்தமின்றி

அழுது அழுது கரைந்ததுண்டா?

எத்தனை குளியல் கடந்தாலும்
உள்ளம் தூய்மை ஆகாது....
அழுது அழுது குளித்தப் பின்னே
அடங்கி போகும் உள் மனது................

எங்கே நீ....

மெளனமாயிருந்தாலும்
யெளவனமாய் இருந்தது வானம்...

மரணித்துக் கொண்டிருந்த
அந்தி பொழுதை
வழியனுப்பி விட்டு
உயிர்பித்துக் கொண்டிருந்தது
இரவு தாயையும்
நிலவு மகளையும்.....

வதனமற்ற பெண்ணாய்
வந்து சன்னமாய் பேசி போகும்
சலனமற்ற காற்று.....

ரசிக்க ரசிக்க ரம்மியமாய்
ஓர் இரவு
பார்க்க பார்க்க சகியாத
பெளர்ணமி நிலவு.....

தூரத்தில் நீ
துயரத்தில் நான்..

அழகான ராட்சசி.......

ஆயிரம் கிளைகள் நீட்டி
நிழல் தரும் மரமே போற்றி........

அன்னையாய் தந்தையாய்-உன்னை
வணங்கினேன் அருள்வாய் போற்றி....

மண்ணில் வாழும் உயிர்களுக்கெல்லாம்
நலங்கள் கோடி தந்தாய் போற்றி...

பூவாய் பூத்து
காயாய் கனிந்து
தித்திப்பாய் தினம்
தருகின்ற தருவே போற்றி...

காற்றோ புயலோ
அசைக்கும் பொழுதும்
அசைந்தே ஆடி
இசைவாய் நிற்பாய் போற்றி...

பச்சை தேவதையே
பிச்சை கேட்கின்றோம்
மிச்சம் உள்ள காற்றை
நித்தம் செய்வாய் சுத்தம் போற்றி

எத்தனை கவிகள்
பித்தமாய் ஆக
வித்தாய் ஆனாய்
புவியின் சொத்தே போற்றி...

பொழுதொரு நிறம் காட்டி
பொழுதெல்லாம் தலையாட்டி
பல வருடம் கடந்தாலும்
பொழிவிழக்காத பொழிவே போற்றி போற்றி...

போற்றி இன்னும் உன்னை பாட
வார்த்தையின்றி தவிக்கின்றேன்
காற்றில் ஆடும் பொழுதெல்லாம்
கட்டி அணைக்க நினைக்கின்றேன்....

ஏன்? ஏன்? ஏன்?

காரணம் இல்லாமல்
கண்ணீர் வருகிறது
மரணம் நிகழாமல்
மயானம் தெரிகிறது...

தோளே இல்லாமல்- மனம்
சாய்ந்து அழுகிறது
துடுப்பே இல்லாமல் -கலம்
தானாய் போகிறது...

விளக்கு ஒளிர்ந்தாலும்
இலக்கு தெரியவில்லை
வெளிச்சம் தெரிந்தாலும்
விளக்கம் கிடைக்கவில்லை
கிழக்கு வெளுத்தாலும்
வழக்கு தீரவில்லை...

நினைக்க மனமுண்டு
வெறுக்க வழியில்லை
பிணைக்க கரமுண்டு
இணைய உறவில்லை....

விதியைச் சபித்து விட்டு
விலகி நிற்கின்றேன்..
மதியைக் கொன்று விட்டு
வலியால் நிறைகின்றேன்.....

எதையோ தொலைத்து விட்டேன்?
அதை எங்கோ வைத்து விட்டேன்?

எதை நான் தேடிகிறேன்
அதை எங்கே தேடிடுவேன்.....

காரணம் இல்லாமல் கண்ணீர் வருகிறது.....

உன் ஞாபகம்...

என்னை பற்றி
நினைத்துப் பார்க்க
உனக்கு எந்த
ஞாபகங்களும் இருக்காது
ஆனாலும் என்னை
மறந்து விடாதே......
எங்கேனும் சந்திக்க
நேர்ந்தால் பேசாமல்
சென்று விடாதே.....
உன்னை அதிகம் நேசித்தவளாய்
நினைக்க மறுத்தாலும்
உனக்கு வேண்டாதவளாயேனும்
ஞாபகப்படுத்தி பார்.....

உன்னை பற்றிய
ஞாபங்கள் தவிர
என்னிடம் வேறு
எதுமில்லை
எண்ணிப்பார்க்க.......

எங்கோ நீ இருந்தாலும்
என்றோ நீ என்னை மறந்தாலும்
பார்க்கும் ஒவ்வொன்றிலும்
உன்னையே ஞாபகப்படுத்திகொள்கிறேன்
இதை யாரும் அறியா வண்ணம் மறைக்கிறேன்.....

நிலவே இல்லாத வானமாய்
நீ இல்லாத வாழ்வு.......
நினைத்தாலும் வழியாத
கண்ணீராய்
நகைத்தாலும் நகையற்ற
ஓரு முகமாய்........

நட்பா ? காதலா....?


காற்று வீசும் சாலையில்
கைகோர்த்து நடக்கலாம்.......

மலர்கள் மலர்ந்த சோலையில்
மனம் விட்டு பேசலாம்...

அந்தி சாயும் நேரத்தில்
தோளில் சாய்ந்து கொள்ளலாம்...

பெளர்ணமி இரவிலே
பக்கம் பக்கம் அமர்ந்து
மெளனமாக இருக்கலாம்...

அலைவீசும் கடலோரம்...
கைவீசி நடக்கலாம்.....

மழை பெய்யும் மாலையில்
ஒரே குடையில் ஒதுங்கலாம்...

வயல்வெளி தோறும்
கயல் பிடித்துப் பார்க்கலாம்....

அறுந்து விழும் அருவியிலே
ஆடை நழுவ குளிக்கலாம்....

அமைதியான நதியோரம்
இனிமையாகப் பாடலாம்.....

எங்கேனும் மலையடிவாரம் தேடி- ஒரு
திங்கள் வாழாலாம்...

ஆளே நுழையாது வனம் தேடி
மிச்ச வாழ்வை முடிக்கலாம்........

நீ என்னோடு வருவதென்றால்
இதுவெல்லாம் நடக்கலாம்.....

பாதைகள் மாறியே.....


நேற்று வரை
நான் இருந்தேன்
நலமாக

உன்னை கண்ட
பின்னால்
நானானேன் நோயாக..

தனிமை தேடி
அமர்கின்றேன்
ஓர் ஓரமாக

நயனமிரண்டும்
நனைகிறது
ஈரமாக

பயணம் போக
மறுகிறது
என் கால்கள்

பாதை மாறி
போக தவிக்கிறது
என் கண்கள்.....

வலிகள் தந்து
விடைபெற்றாய்
நீயாக.....

திசை எங்கே
தேடுகிறேன்
நெடுநாளாக........

கல்யாணமாமே உனக்கு....

கல்யாணமாமே உனக்கு
காற்றோடு செய்தி வந்தது எனக்கு........

பாழாய் போன மனதை- இரு
கூறாய் பிளக்கிறது
சில நினைவு....
வேரோடு சாய்கின்ற
மரமாய்
வீழ்கிறது உறவு....
உலகம் உற்ற
தோல்வியெல்லாம்
தோளோடு.....
உள்ளம் ஏற்று அழுகிறது
வலியோடு....
சொல்லும் வார்த்தைக்கும்
தெரியாது
கொல்லும் இந்த வலி....

என்னை யாரும் காணாமல்
நானும் யாரையும் பாராமல்
தன்னந்தனியே போகின்றேன்
கண்ணீரில் கரைந்து வீழ்கின்றேன்.....

பணியோடு பணியாய்
பிணைத்துக் கொள்கிறேன்
பின்னோடு வந்து
பிணியாகிறது
உன்னோடு ஞாபகங்கள்......

காரணமே இல்லாமல்
மரண தண்டனை
ஏற்கிறேன்
காதல் கொண்டதால் - அது
தோற்கடித்ததால்....


பத்தோடு பதினொன்றாய்
அத்தோடு இதுவொன்றாய்
உனக்குள் நான்
எத்தோடும் எதனோடும்
ஒவ்வாத ஒன்றாய்
சொத்தாக சத்தாக
எனக்குள் நீ.....

கலங்க வைத்தாய்
காயம் செய்தாய்
காரணம் கூறினாய்
கடைசியாய் கழுத்தையும் அறுத்தாய்........

வாழ்த்த தான் செய்கிறது
இப்போதும் மனது.........
வாழ்ந்து விட்டு போ...

வாழ்ந்து தொலை....


வயிறெரிந்துதான்
வாழ்த்தினேன்
எரிக்கட்டும் உன்னையும்
சேர்த்துதான்

இலக்கியத்தில்
வரும் இலக்கணம்
அல்ல நான்
வழக்கத்தில் வாழும்
பிழைகளும் தான்

சிலுவையில்
நிற்கும் இயேசுவல்ல நான்
உன் பாவங்களை
மன்னித்து மறப்பதற்கு....

நான் என்ன
செய்வேன் ?
நாள் செய்யும் தன்னால்-அந்த
நாள் வரும் பின்னால்........

தினம் ஒரு
துணை தேடும்
உன் இரவுகள்
பிணம் தின்னும்
கழுகு போல்
உன் உறவுகள்
பணம் மட்டுமே
உன் நினைவுகள்....

காலுக்குச் சேராத
செருப்பு நீ
கழற்றி வீசுகிறேன்
வெறுப்பில் நான்......

நல்லவர் போல்
கள்வனுமுண்டு
கண்டு கொண்டேன்
உன் முகதிரை இன்று


வாழ்த்துச் சொன்ன
போது
வாயடைத்துப் போனாய்
வசைபாடுகின்றேன்
வாயை
மூடிச்செல்.......

சீ .... வாழ்ந்து தொலை......


கடலலை மேவும்
கடற்கரை ஓரம்
காதோடு பேசும்
காற்றோடு நானும்.......

இருட்டு விலகாத
இளங்காலை பொழுது
இதமாக வீசும்
இளவேனிற் காற்றும்.....

பார்க்கச் சகியாத
பொன் மாலை பொழுது
பறந்து மறைகின்ற
பறவையாய் நானும்

பனியை அணிந்த
புல்நுனி யாவும்
பார்த்துச் சுகிக்க
பல நாள் வேண்டும்....

இலையோடிருந்தால் ஓர் அழகு காட்டும்
இலையுதிர்ந்தாலும் பேரழகு காட்டும்
சாலையோரத்து தேவதை அவள்
சோலை தோறும் காவலும் அவள்.......



சொல்லடி தோழி
என்னடி கோபம்?
ஏனடி என்னை வதைக்கிறாய்?
உன் கோபச் சொல்லால் எரிக்கிறாய்?

தவறேதும் நான்
செய்ததாக
நினைவில்லையே
தவறியும் உன்னை
புண்படுத்த
நினைக்கவில்லையே!

இழப்புகளின்
நகலாய் நீ....
இருத்தலில்
இனிதாய் யார்?

என் மண்டைக்குள்
குடையும் ஒரு கோடி
கேள்விகளில்
ஒரு பாதி
உன்னது
மறுப்பாயா நீ?

சபையில் யாரேனும்
உன் சங்கதி
பேசினாலும் அதற்காக
அடிக்கடி பதிலடி
கொடுத்தவள் நானடி.

உன் பக்கம்
தப்பென்றிருந்தாலும்
தவறாமல் சரியென்று
சொல்பவள் நானடி.....

உன் பக்கம்
பிழையேயானாலும்
இல்லையென மறுத்தவள்
நான்.....

கொஞ்சம் காலமாக
நஞ்சாக இருக்கிறாய்....
அஞ்சாமல் என்னை
பஞ்சாக எரிக்கிறாய்...

என் பிழையை மட்டும்
பொறுக்கக் கூடாதா?
உன் ஞாயத்தராசில்
நிறுத்தலாகாதா?

செய்வதைச் செய்து விட்டு
செய்வதறியாமல்
தவிக்கிறாய்....
பிள்ளையைக் கிள்ளி விட்டு
தொட்டிலையும் ஆட்டுகிறாய்.....

இதற்கெல்லாம் கோபமா?
நட்பில் இதுவெல்லாம் சகஜமா?

உரிமை உள்ளதால்
உடைகிறேன் என்கிறாய்...
குற்றம் உள்ளதால்
குத்திக் காட்டுகிறேன் என்கிறாய்........

உன் ஞாயம் நீதியெல்லாம்
உன்னோடு நான் கொண்ட
நட்பின் மீதுதானா?
உன் கோபம் தாபமெல்லாம்
என்னை
தோற்கடிப்பதில்தானா?

பலநாளும் தோற்றவள் நானே...- அதை
ஒருநாளும் அறியாதவள் நீ தானே.....

நட்பில் ஞாயம்
பார்க்கும் ஞானப்பெண்ணே.......
நீ குத்திக் கிழித்தது
என் இதயம்....
அதில் குருதி
வலிகிறது
நீண்ட நெடுநாளாய்....
நாடிய நட்பு
காக்கிறது மெளனமாய்..........

சோதனை.....


கொடுக்கப்பட்ட நேரம்
குன்றி குறுக....
தொடுக்கப்பட்ட கேள்விகள்
நீண்டு வளர.....

கேள்விகள் புரியாமல்...
விடைகள் தெரியாமல்
விழிகள் பிதுங்க...
ஞாபகச் சக்தியைச்
சபித்தப்படி
நகர்கின்ற காலத்தை
நுகர்கின்ற கோலம்
கொடுமையடி.....

இன்னும் கொஞ்சம்
படித்திருந்தால்
இந்தக் கேள்வி
முடிந்திருக்கும்
என்று எண்ணி
நொந்தப்படி
மென்று தின்றேன்
கேள்விகளை...........

ஆழமாய் சிந்திப்பதுபோல்
அழகாய் நடித்துக்கொண்டு
நீளமாய் பார்வை ஓட விட்டேன்
தூரமாய் இருந்த நண்பன்
ஏக்கமாய் என்னை பார்த்திருந்தான்
ஏளனமாய் கொஞ்சம் நகைத்து வைத்தான்....

மூளையைக் கழற்றி
சலவைச் செய்ய
முயன்று தோற்றேன்...
படித்தவையோ கொஞ்சம் - அது
படிக்காததை மிஞ்சும்....
கேள்வியைப் பார்த்து பார்த்து
அஞ்சும் நெஞ்சம்
கடவுளையும் கொஞ்சம் கெஞ்சும்......

படியாமல் இருந்ததன்
விளைவு
பரீட்சையில் தந்தது
நோவு
படித்துப் படித்துச் சொன்னார்கள்
பரீட்சைக்குப் படியென்று கொன்றார்கள்
சொன்னவரெல்லாம் வென்றவர்தானா
என்று இறுமாப்புடனே நானிருந்தேன்
இன்று இயலாமையினால் நான் வீழ்ந்தேன்......

Friday, April 13, 2012

தமிழ் சினிமாவும் நாமும்......

தமிழ்  சினிமா என்பது ஜனரஞ்சகமான, கற்பனையையும் தாண்டிய ஒரு பொன்னுலகம். அதில் நாள்தோறும்  நனைந்து,  நினைந்து, கலந்து, வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் கோடான கோடி  ரசிகைகளில்  நானும் ஒருத்தி.........

தமிழ் சினிமா சிறகடிக்க  வைக்கிறது, கிறங்கடிக்க வைக்கிறது,  ஒவ்வொரு முறையும் கண்ணாடி பார்த்து தலை வாரும் போது  என்னையும் ஒரு கதநாயகியாக வாழ  தூண்டுகிறது.  உலகில் உள்ள எல்லாம் அழகான பொருளும்  நானாகிறேன். இந்தக் கற்பனையும் கனவும் எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது.    சினிமா பார்ப்பது   எனக்கு  ஒரு கடமை.  வீட்டில் எவ்வளவோ திட்டு வாங்கினாலும் அதை பொருட்படுத்தும் எண்ணமோ, அவர்களின் உணர்வுக்கு  மதிப்பு கொடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமோ இருந்தாலும் அதை தூக்கி விழுங்கிவிட்டு தமிழ் சினிமா என்ற சிங்கம் மட்டும் விழித்துக் கொண்டு என்னை ஆட்டிவைக்கிறது, ஆட்படுத்துகிறது. 

ஒவ்வொரு முறை படம் பார்க்கும் போது, படம் பார்த்தப் பின்னும் இருக்கும் அமைதியும் ஆன்ம திருப்தியும் வேறெதிலும் கிடைக்கவில்லை எனக்கு......
பார்த்து முடித்த படம் முழுக்க பயணம் போகிறேன்.  ஒரு முறை அல்ல பல முறை... பாடப் புத்தகமெங்கும் நானும் என் கதாநாயகனும் கைகோர்த்து, காதலித்து, பாடல் பாடி .... அப்பப்பா அந்த இனிய அனுபவம் மனமெங்கும் தங்கி என்னை தூங்க விடாமல் செய்கிறது.......நாள்ளெல்லாம் அவனோடு பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன், அந்த மாய உலகில் உல்லாசமாய் ஊர் சுற்றுகிறேன்.  அடிக்கடி இதழோரம் புன்னகையைப் பூக்கும் வைக்கும் தருணங்களாய் என் கனவு வாழ்வு....   யாருக்கும் தெரியாமல் எனக்கே தெரிந்த ரகசியமானவனாய்  அவன் என் படிப்பறையிலும், பாடப்புத்தகத்திலும், படுக்கையிலும், குளிக்கையிலும், சாப்பிடுகையிலும், பள்ளியிலும், வகுப்பிலும்,எனக்கு மிக பக்கத்தில் அமர்ந்து என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான்..., சிரிக்கிறான், என் சோகத்தில் அழுகிறான், சிலுமிஷம் செய்கிறான்...  என்னை சந்தோசப்படுத்துகிறான்...

பாடத்தில்  மனம் லயிக்கவில்லை, உணவெதும் உண்ண மனம் நினைக்கவில்லை, பெற்றோர் ஆசிரியர் என யார் பேச்சும் என் செவிகளுக்கெட்டவில்லை......  யார் பேசினாலும் என் கதநாயகன் பேசுவதைப் போல் மனம் எண்ணி பார்க்கிறது,  எல்லோருடைய முகமும் மறைந்து என் நாயகனின் முகமே தெரிகிறது.....   எனக்கே சொந்தமான  அந்த சுகமான உலகத்தில் நானும் நான் பார்த்த படத்தில் வரும் கதாநாயகர்களுமே சஞ்சரிக்கிறோம்...  பாடுகிறோம், ஓடுகிறோம்,  வாழ்கிறோம். இதற்கெல்லாம் அப்பாற் பட்ட ஒரு நிஜ வாழ்க்கையைக் காண, நினைக்க மனம் ஒப்பவில்லை.  அது உண்மையாகவே இருந்தாலும்  எனக்கு இந்த கற்பனை வாழ்வே  பிடித்திருக்கிறது....

சினிமா கண்ணை திறந்தப்படியே கனவு காணச்செய்யும் மாயம்.  சினிமா கிட்டாதென விட்டதெல்லாம்  கனவிலேனும் கற்பனையிலெனும் கிட்டவைக்கும் .  மனதோடு மயக்கம், மயங்க வைக்கும் உலகம். மயங்கி மயங்கி தொலைத்ததெல்லாம்  கணக்கில் இல்லை. கணக்கில் வைத்துக்கொள்ளவும் நினைக்கவில்லை. தொலைந்தது தொலைந்ததாகவே இருக்கட்டும்  என இருப்பதைத் தக்க வைக்க மனம் படாத பாடு படுகிறது!

ஒரு முப்பது  நாற்பது ஆண்டுகளாக, காதலையும்,  அதற்குப்பின் அடி தடி, வன்முறையையும் காட்டும் தமிழ்ச் சினிமாவைக் கருத்தரித்த நாள் முதலாய் பார்த்து கேட்டு வளர்ந்ததால்  வாழ்வு கனவு மயமாகவும் காதல் வயமாகவும் இல்லாமல் கல்வியில் நிலைக்குமா?  அது சினிமா சொந்த புத்தி இல்லையா என்று சுயபுத்தி உள்ள சிங்கங்கள் சீருவது புரிகிறது.  நமது இதிகாசங்களும், உபநிஷத்களும்  எதை நீ பார்க்கிறாயோ அதுவாக நீயாகிறாய்  என்கிறது.  அதை (சினிமாவை) பார்த்து தானே வளர்ந்தேன், வாழ்ந்தேன் நான் எப்படி இருப்பேன் என்பதே என் வாதம்.புத்தியையும், உணர்வையும் ஒரே சமயத்தில் மழுங்கடிக்கும் சினிமாவைத் தோற்கடிக்கும் ஒரு சாதனம் இன்று வரயிலும் இல்லை என்பது உண்மையே....

நல்லவையை மட்டும் பார் என்பது எப்படி ஞாயம்?  நல்லதையும், நல்லவர்களையும் இறுதியில் மட்டும் வாழ வைக்கும் தமிழ்ச் சினிமா, சின்னத்திரை போல், நானும் கடைசியில் திருந்திக்கொள்கிறேன் என்ற வாதம் மட்டும் ஏன் பெற்றோருக்கும், ஆசிரியருக்கும், மற்றோருக்கும் பிடிக்கவில்லை?  தமிழ்ச்சினிமாவில் வில்லனுக்கு உள்ள முக்கியத்துவம், அவன் அநியாயத்திற்கு இல்லாத எல்லை, அவன் ஞாயத்தைப் படுத்தும் தொல்லை என 99.9% ஆக்கிரமித்து விடுகிறது. அதற்கு கொஞ்சமும் சளைக்காமல் எடுக்கப்படுகிறது இன்று சின்னதிரை நாடகங்கள். அநியாயத்தையும் அட்டூழியத்தையும் காட்டி, காட்டி எதை உணர்த்த முற்படுகிறது  தமிழ்ச்சினிமா?  எதிர்மமான கதாபாத்திரங்களின்( negative charactors) வெற்றியைக் காட்டி நல்லவர்களுக்கு இடமில்லை நீயும் கெட்டவனாய் கேடுகெட்டவனாய் மாறிவிடு எனும் கருத்தை வலியுறுத்தி கூறுவதில் தமிழ்ச்சினிமாவிற்கு ஈடு இணையே இல்லை எனலாம்.  அநியாயமே ஞாயமாய் காட்டும் இந்த தமிழ்ச் சினிமாவையும் விட்டோழிக்க முடியாது, சின்னைத்திரையையும் விட்டோழிக்கவியலாது என்ற பட்சத்தில் தான் இன்றைய சராசரி தமிழ்க் குடும்பங்களின் நிலை. வீட்டுகொரு கணிணியும் தொலைக்காட்சியும் இருக்கும் போது படம் பார்க்கக் கசக்குமா?  புத்திக்குள் வன்முறையையும், காதலையும் விதைத்து அதை விருட்சமாய் வளர்த்த ஒட்டுமொத்த பங்கும் தமிழ்ச் சினிமாவுடையது என்றால் அதை யாரும் மறுக்கவோ, மறைக்கவே, மறக்கவோ, முடியாது என்பது என் ஆணித்தரமான கருத்து.

குருதி புனல் நாவலில் இந்திர பார்த்தசாரதி கூறியதை நினைவுறுத்திப் பார்க்கிறேன்,  இதிகாசங்களுக்கும், நன்னெறி கதைகளுக்கும், புராணங்களுக்கும் மனதை வயப்படுத்துகிற வலுவில்லை காரணம்  அவை உள்ளத்தைக் கவர தவறி விடுகின்றன.   ஒன்றை ஆணியடித்தாற் போல் உணர்த்த சிறந்த ஊடகம் தமிழ்ச் சினிமா, ஆனால் நடப்பது என்ன?    

என்னதான் சொல்ல வருகிறேன் என்று  சிந்திக்கிறீகளா?  மண் வளம், நீர் வளம், கனி வளம், இயற்கை வளம் என்றெல்லாம் நமக்கு பேசத்தெரியும் சிந்தனை வளம் பற்றி  நமக்கெதற்கு பேச்சு.?  மன்னிக்கவும்....  ஏதோ ஒரு வேகத்தில் விவேகமின்றி  கதைத்து விட்டேன். உங்களை( தமிழ்ச்சினிமா ரசிகர்களை) காயப்படுத்தி விட்டேன்.


 

ஆறுதல்

ஆறுதல்  சொல்லவியலாத  இழப்பு
அதற்காக வீழ்வதா சிறப்பு?
ஆவதெல்லாம் அழிவதன்றோ இயல்பு
இதை உணர்வதன்றோ  தெளிவு!

போனவரையே நினைத்திருப்பது  அன்பு
போனவர்க்காக இருப்பவரை வதைப்பதும் தவறு
போனவாறோடு வாழ்க்கை முடிந்தால் நிறைவு
பொய்யான வாழ்க்கை முடியாமல் நீள்கிறதே  எதற்கு?

ஆளுக்கொரு வாழ்வு வைத்தான்  நமக்கு
நாளுக்கொரு வேடம் தந்தான்  அதற்கு
ஆடி முடிக்கும் வரை  தொடர்கிறதே கணக்கு
நாமாக வெறுத்தாலும் தீராதவன் தீர்ப்பு!


சோர்ந்து சோர்ந்து அழுவதனால் என்ன பயன்?
சொல்லேதும் கேளாமல் துவழ்வதில் என்ன பலன்?
சென்று மாண்டவரோடு சாவதில் தானா உனது திறன்?
சோகம் ஒரு கோடி வந்தாலும் போராடி வெல்வதன்றோ  நமது கடன்!
 
நாளாக நாளாக காயம் மாறிவிடும்
நாமாக வாழ தினம் வாழ்வு வரும்
நலமாக்க நமக்குமொரு உறவு வரும்
நன்மையே துணை நின்று வரம் தரும்!

Friday, February 17, 2012

அவன் ...

நிறைவுக்குள் நிறைவாகி
நிறைகின்றாய்
குறைவேதும்  குன்றாமல்
கிடைக்கின்றாய்
தெளிவுக்குள் தெளிவாகி
தெரிகின்றாய்
தெளிவின்றி தவிக்கையிலே
துளிர்க்கின்றாய்
நிஜத்துக்குள்  நிழலாகி
நிற்கின்றாய்
நிழாலாகும்பொழுதில் கூட
நகைக்கின்றாய்

துன்பத்தில் துன்பமாய்
தோன்றுகின்றாய்
துவழ்கின்ற பொழுதெல்லாம்
தோள் தருகின்றாய்
துவண்டழுகின்ற தருணத்தில் கண்ணீர்
துடைக்கின்றாய்
இன்பத்தில் திளைக்க வைத்து
இனிக்கின்றாய்
உன்னை மறக்க வைத்து 
உண்மையை   உணர்த்துகின்றாய்
நல்லதெது தீமையெது
நவில்கின்றாய்

சில சூட்சுமங்கள் வைத்து என்னை
வெல்கின்றாய்...
எண்ணி எண்ணி  உன்னையே
எண்ண(ம்) வைத்தாய்
எவ்விடத்திலும்  உன்
எழிலைக் காண வைத்தாய்
அறிகின்ற  அறிவுக்குள்
அருள்கின்றாய்- அறிய
மறுகின்ற மனத்துக்குள்ளும்
மணக்கின்றாய்........
கடவுள் என்றேன் நான்
சாட்சியில்லை  என்றார் சிலர்
கனிவு என்றேன் நான்
காதலில்லை என்றார் சிலர்
கருணை என்றேன் நான்
காணவில்லை என்றார் சிலர்
காணும்  கண்களின்
காட்சிக்கேற்ப  அருளுகின்றாய் நீ.....





poombugar

Poombuhar - Best Scene in Tamil Cinema History... Poombuhaar

Thursday, February 16, 2012

Thiruvilayadal Nagesh and Sivaji QandA

Parasakthi court dialog

tamizhanin veeram

MGR Evergreen dialogue and Title score

Dialogue scene in MGR movie

சிங்கார புன்னகை - Singara punnagai

காக்கா காக்கா மை கொண்டா - Kakka kaakaa my konda

Tamil Song - சிநது நதியின் இசை

Endruthaniyum intha suthanthira dhaaham.

Velli Pannimalai

Acham Acham illai (Good sound quality)

Nallador Veenai

Bharathiar Song (நல்லதோர் வீணை)

பாரதியார் - ஓடி விளையாடு பாப்பா.flv

Thatha vaitha thennai

Kanpona_Pokilay..DAT

Onnume Puriyale Chandra Babu

Puthiyulla Manidharellam (Chandrababu song video)

chandra babu - pirakum bothum video song

Rare Tamil Songs 7 ( Bommai ) K.J.Yesudas First Song

Saturday, November 19, 2011

சுட்டுப் போட்டாலும்
படிப்பு வராத பிள்ளையாய்
இருந்திருக்கலாம்....

மழைக்காகக் கூட
பள்ளியில் ஒதுங்காத
பிள்ளையாய்
இருந்திருக்கலாம்....

படித்துக் கொண்டே
இருக்கும் பிள்ளையாய்
கூட இருந்திருக்கலாம்....

அறிவாளி என்று சொல்லவும்
முடியாமல்....
முட்டாள் என்று முழுசாகவும்
நனையாமல்
இப்படி இடைப்பட்ட நடுத்தரமாய்
இருப்பதில் தான் .....

7ஏ எடுத்தால் தான் பிள்ளையா?
6ஏ,4ஏ,3ஏ,2ஏ என்று எடுத்தால் தொல்லையா?
பெற்றவர் சும்மா இருந்தாலும்
சுற்றம் கூடி என்னை
குற்றம் சொல்லும் போது
ஏன் பிறந்தோம் என்றிருக்கிறது?
இப்படியே இறப்போம் என்று தோன்றுகிறது.........

7ஏ  7ஏ என்று பேய் பிடித்து
அலையும்  பெற்றோரே
சுற்றமே  உங்கள் பிள்ளைகள்
7ஏ எடுக்க வாழ்த்துகள்....!